Tıtanic Gemisinin Gizemi

TITANIK GEMISININ GIZEMI

Tüm zamanlarin en ünlü gemisi Titanik, herkes
tarafindan bir deniz faciasi nedeniyle taninir oysa dev
yolcu gemisinin ardinda inanilmaz bir gizem sakli.
Titanik'in akil almaz öyküsünü sunarken uyariyoruz.
Bir düsünün,
Titanik'i batiran gerçekten bir buz dagi miydi?


Hiç kimse onun dünyanin en büyük kehanetlerinden
birisini yaptigini bilmiyordu. Hatta kendisinin dahi
haberi yoktu. Adi; Morgan Robertson´du,
Amerikaliydi, 1861´de dogdu, gençken denizcilik yapti,
sonra ise bir elmas eksperi oldu ve New York´da
kuyumculuk yapti.

Sonra Kipling'in bir oykusunu okudu ve yazar olmaya
karar verdi.Ilk oykusu 25 dolara satildi.
Daha sonra yazdigi 10 oykuden ise 1000 dolar kazandi.
Yazmak ona kolay ve kazancli geliyordu.
1897 yilinin bir kis gecesinde 24. caddedeki dairesinde
yeni bir deniz oykusu yazmayi planladi.

Bu bir uzun öykü olacakti.
Hayali "Titan Kazasi''
Hayalinde dev bir yolcu gemisi vardi, asla batmayan
bir gemi. Bir ask temasi üzerine kurulu olan öykünün
kahramanlari bu dev gemiye binip, Ingiltere´den
ABD´ye gidiyorlardi ve ask hikayesi dünyanin en
lüks gemisinde sürecekti.

Ama öykünün hayali kahramanlari beklenmedik
bir sürprizle karsilasacaklar ve bir deniz kazasi
batmaz denen gemiyi okyanusun dibine yollanacakti.
Robertson´un temasi buydu, oturup yazmaya basladi
ve öyküye iki isim verdi;
"Futility"yani "Nafile" ve "Titan Kazasi"...
Evet, yanlis okumadiniz; Titan...

Simdi beraberce Robertson´un romanindan bir bölümü;
"Titan"in batis sahnesini okuyalim.


"Gözcü haykirdi; ´buzdagi!
Birinci subay, kaptana haber verdi ve derhal makine
dairesine tornistan yani geri git emri verildi.
Fakat dev gemi durmuyordu, hizini kesmesi için
zaman lazimdi ve sisler arasinda görünen buzdagi
yaklasiyordu. Asagidan ise orkestranin ve eglenen
insanlarin sesleri duyuluyordu. Sonra buzdagi gemiye
ulasti, bu arada gemi ters çalisan pervanelerin
gayretiyle yan dönmüstü ama yetersizdi ve kaptanla
yardimcilarinin çaresiz bakislari arasinda buzdagi
Titan´in sancak tarafina çarpti.

Darbe hafifti hatta pek hissedilmedi, kaptan o anda
ucuz atlattik diye düsünüyordu.
Ama birkaç dakika sonra gemi birden yan yatti,
buzdagi asil yarayi su kesiminin altinda açmisti,
yara öldürücüydü çünkü ugursuz buzdagi Titan´in
bordasini jilet gibi keserek, parçalamisti."

Daha sonra Robertson öyküye; gemi hizla su aldigini.
Alarm verildigini,filikalarin indirilerek, önce kadinlar
ve çocuklarin Bindirildigini, yardim çagrilari
yapilirken, Avrupa´nin en ünlü ve zengin ailelerinin
mensuplarinin birbirlerine ebediyen veda ederken,
dev yolcu gemisi Titan'in buzlu kutup
sularina hizla gömüldügünü anlatarak devam
ediyordu.


Inanilmaz kehanet gerçeklesiyor...
Ve Robertson 1898 yilinda öyküsünü küçük bir kitap
olarak yayinladi. Kitap onu çok daha sonra ölümsüz
yapacakti, dünyanin en çarpici ve en dehset verici
kehanetini yazmisti ama sonuç yayinladigi dönem için
aynen kitabin adi gibiydi yani "Bosyere" Aradan 14 yil
geçti ve baska bir zamanda, baska bir gemi, asla
batmaz denen dünyanin en lüks ve en büyük yolcu
gemisi Titanik,
Ingiltere'nin Southampton limanindan yeni dünyaya
dogru denize açildi.

Sonra, 1912 yilinda 14 Nisan´i, 15 Nisan´a baglayan
gecede sisler arasindan birden ortaya çikan
bir buzdagi batmaz denen Titanik'in katili olacakti.
Yukarda okudugunuz Robertson´un romanindaki
batis sahnesi aynen gerçeklesti. Sadece o kadar mi?
Bakin Morgan Robertson Titanik´den 14 yil önce
yazdigi romaninda daha neleri bilmisti;

Robertson´un romanindaki Titan adli gemi
Southampton limanindan yola çikiyordu ve
14 yil sonra Titanik de ayni limandan yola çikti.


Romandaki gemi ile, Titanik arasinda sadece
4 metre fark vardi.
Titan 248 metre, Titanik 252 metreydi.
Iki geminin agirliklari da çok yakindi.
Robertson romaninda Titan´i 70.000 ton agirliginda
yazmisti;
Gerçek Titanik ise 66.000 tondu.

Her iki geminin de üç pervanesi vardi ve her ikisi de
3000'er yolcu tasiyorlardi.
Gerek romandaki hayali Titan´a gerekse de gerçek
Titanik´e Avrupa´ nin sayili zenginleri ve ünlü
aileleri binmislerdi.

Daha da ötesi var;
Robertson´un romanindaki dev Titan,
New Foundland yakininda; Kuzey Atlantik´de bir
buzdagina çarparak
batti ve iste inanilmaz ama gerçek;
Talihsiz Titanik de 14 yil sonra ayni koordinatta,
aynen romandaki benzeri gibi bir buzdagina
çarparak okyanusa gömüldü.


Ve her iki gemide de; yeterince cankurtan
filikasi yoktu; Robertson romanindaki gemide 24 filika
bulundugunu yaziyordu; Titanik´de ise 22 filika vardi
ve bu yüzden can kaybi büyük oldu.
Sonra...Gerçek kazanin sonucunda 1513 yolcu
bogularak öldü ve kayboldu.

Aynen 14 yil önceki romanda yazildigi gibi...
Robertson´un romanindaki Titan´da ise 1500 kisi
ölüyordu.

Her iki gemi de 3000 kisilikti ve Titanik´e 2224 kisi
binmisti.
Ayni asla batmaz denen gemi,Ayni yerden ayni yere
yolculuk,Ayni tarihte, ayni yerde kaza,
Ayni buzdagi ve ayni tür batis,Ayni yolcu ve ölü sayisi,
Hatta iki gemi de batarken orkestranin ilahi çalmasina
kadar...

Bir kez daha okuyun ve düsünün...
Büyük kehanet farkedilmiyor...

Morgan Robertson basarili olamadi, kitabi satmadi,
daha sonra yazdiklari da ilgi görmedi.
Bunalima girerek, bir hastanede psikolojik tedavi
gördü. Sonra yeni bir öykü yazdi, bir Fransiz
dergisinde yayinlanan bu öyküde de,denizaltilardan
söz ediyor ve periskopu tarif ediyordu.
Ama yine ilgi görmedi. Basarisiz bir yazar olarak,
Mart 1915´de bir otel odasinda ayakta geçirdigi
bir kalp kriziyle yasama veda etti.

Asil inanilmaz olay burada çünkü Robertson
mart 1915´de öldü.
Yani gerçek Titanik´ in batisindan üç yil sonra...
Ve hiç kimse Robertson´la ilgilenmedi, yine kimse
farketmedi ve hiç kimse onun 14 yil önce Titanik´i
aynen nasil anlatabildigini merak etmedi.
Kimse onu animsamadi, ta ki 1980´lerde inanilmaz
olaylarla ilgili arastirmalar yapilincaya kadar...

Morgan Robertson;Titanik batmadan 14 yil
önce, gemiyle ve kazayla ilgili herseyi tipatip aynen
nasil yazmisti ?
Raslantimiydi?
O, basarisiz bir yazar olarak tarihin
karanliklari arasinda kayboldu, simdi ise ruhu
hatirlanmanin sevinci içinde olmali...
Kehanet siradan bir is degil, ve asil gizem kendi
yapisinda, ne zaman ve nerede ortaya çikacagi
hiç belli olmuyor; oysa gelecekte nelerin olacagi
konusunda çevremiz sayisiz ipucu dolu; yeter ki
görmek için çaba gösterelim.

Titanik´in gizemi burada da bitmiyor.
Biri daha var;
"Denizde tehlikede olanlar için dua ediyoruz..."
Kanada, Winnipeg´de Rosedale Metodist
Kilisesi´ndeyiz, Rahip Charles Morgan
bir pazar sabahi erkenden kalkmis, o günkü ayin
için hazirlik yapiyordu.
Okunacak ilahinin numarasini karatahtaya yazdi.
Tüm hazirliklarini bitirdikten sonra, ayine kadar
biraz uyumak amaciyla odasina çekildi ve derin
bir uykuya daldi.
Birden kendini çok canli ve etkin bir rüyanin içinde
buldu. Karanliklarin içinde, dev bir kütle vardi,
dalgalarin sesleri duyuluyordu, çanlar çaliyor ve
Rahip Morgan´in çok uzun yillardir isitmedigi bir
ilahi duyuluyordu. Rüya o kadar etkili ve rahatsiz
ediciydi ki,
Morgan uyandi, ilahi ve çan sesleri kulagindan
gitmiyordu. Saatine baktiginda,fazla zaman
geçmemis oldugunu gördü, rüyanin kötü etkisinden
kurtulmaya çalisarak yeniden uyumaya çalisti ve
yeniden uykuya daldi. Rüya tekrar basladi, ilahi,
çan sesleri, karanlik, dalga sesleri ve devrilen dev
kara kütle. Morgan bu kez, panikle uyandi ve kendini
bos kiliseye atti,karatahtaya giderek o bir türlü
kulaklarindan gitmeyen ilahinin numarasini yazdi.

Ayin saati gelmisti, cemaat toplaniyordu,
Rahip Morgan ilahiyi baslatti, notalar kilisede
çinlarken, ayni anda binlerce mil ötede okyanusun
ortasinda ayni ilahi buzlu denizi çinlatmaktaydi;

"Duy, Kutsal Baba, Sana denizde tehlikede olanlar
için dua ediyoruz." Ilahi biterken,
Rahip Morgan´in gözlerinden yaslar akiyordu.

Ayni günün sonraki saatlerinde, Rahip ilahiyi
okuduklari sirada Atlas Okyanusu´nun derinliklerinde
büyük dramin yasandigini ögrendi.

O gün, 14 Nisan 1912´idi ve Atlantik´in kuzeyindeki
buzlu sularda Titanik sularin içinde yokolmustu.
Titanik'de bir gariplik var...
Titanik battiginda, ünlü Ingiliz gazeteci
William T. Stead gemide bulunuyordu.
1892 yilinda Stead hikayeler yazarak yasamini
kazaniyordu.
Gazeteciliginin yanisira Stead, ölüm ötesi ve
Spiritüaliizm ile yani Ruhçuluk'la da ilgileniyor,
arastirmalar da bulunuyordu.
O yil yazdigi kisa hikayelerden birinin adi neydi
biliyormusunuz? "
Titanik" ve yine Titanik´den 20 yil önce...

Yine Titanik´de oldugu gibi, Stead´in hikayesindeki
Titanik´de bir buzdagina çarparak batiyordu.
Ve Stead´in yazdigi hikayede, Stead kendisini
kazadan kurtulan biri olarak anlatiyordu.
Ve; 20 yil sonra gerçek Titanik batarken, o buzlu ve
soguk denize gömülenlerden birisi Stead´ in
gerçekten kendisiydi.

Ama; sonu romandaki gibi olmadi çünkü
kurtulamayacakti. Zira bu roman gerçekti ve baska
bir romanci tarafindan yazilmisti.
O anda Stead ne düsünmüstü?
20 yil önce yazdigi hikayeyi düsünüp, kurtulacagina
inaniyormuydu?
Bunu asla bilemiyecegiz...


Biri daha var. Ama çok daha sonra; 1935´ de...
William Reeves adli bir denizci bu; Ingiltere´den
Kanada´ya giden "Titanian" adli kömür yüklü buharli
gemi; soguk bir Nisan gecesinde Kuzey Atlantik´de
seyrediyordu Bütün denizcilerin ezbere bildikleri
o ugursuz yere;
Titanik´in battigi noktaya varmislardi.

Reeves, güverteden denize bakarak yillar
öncesindeki olaylari düslüyordu.
Ve o gün Reeves ´in dogum günüydü, olabilir ama
Reeves´in dogdugu tarih çok önemliydi, çünkü
Reeves 14 Nisan 1912´ de dogmustu.
Yani Titanik´in battigi günde. Iste tam o günde;
Titanik´in battigi gündeReeves dogum gününü;
Titanik´ in battigi yerde kutluyordu.
Ve birsey oldu...
Reeves birden, sularin kaynastigini ve dev bir
buzdaginin geminin yolu üzerinde belirdigini gördü.
Tam o anda da, köprüden alarm verildi.
Uzaklik yeterliydi.

Mürettebat gemiyi zamaninda durdurdu, buzdaginin
yanindan geçeceklerdi ama olmadi...
Çünkü bir saat içinde çevreleri; yüzlerce buz
kütlesi tarafindan sarildi.
Artik hareket etmelerine imkan yoktu.
Reeves ve arkadaslarinin içinde bulunduklari
Titania adli gemiyi, ancak 9 gün sonra yetisen
buz kirma gemileri kurtardilar.

Titanic'le ilgili bir belgesel izlemiştim, hakikaten oldukça gizemli olaylar.

Belgeselini izlemedim ama filmini 5 kez izlemişimdir.Ayrıca ilk izlediğimde ağlamıştım 1998 yılında sinemada izlemiştim..